လာေလာဧည့္သည္

တခ်ိန္တုန္းက
ငါ့ဘ၀ကို၊ သစ္ေျခာက္အိုဟု
ဆိုၾကသူမ်ား၊ မုန္းစကားနဲ ့
နားၿပီးစြန္ ့ခြာသြားၾကသည္ ။ 
 *
ဆိုပင္ဆိုလည္း
ၿငိဳျငင္မုန္းပြား၊ ငါမထားပါ
ငါ့အားငါ့အင္၊ ငါျဖစ္စဥ္က
ေရစင္ခ်ိဳျမ၊ ခ်ိဳးခဲ့ရလို ့
ညိဳလ်အားငယ္၊ ေသာကလယ္၌
ႏြယ္းနယ္ပန္းလ်၊ တခဏ ။
*
အခုခါဆို သစ္ေျခာက္အိုသည္
စိုစိုေျပေျပ၊ ႏုရြက္ေတြႏွင့္
ေ၀ေ၀ဆာဆာ၊ ဖူးပြင့္ျပာႏွင့္
တင့္ကာဖြဲ ့ၿဖိဳး၊ အားသစ္တိုးလို ့
ႏိုးထလြန္ ့လူး၊ ေလတြင္ျမဴးေပါ့ ။
*
မ်က္ႏွာစိမ္းႏွင့္
ေရွာင္တိမ္းေမ့သြား၊ ဧည့္သည္မ်ားငဲ ့
ပန္းမ်ားပြင့္ရာ ေရာက္လာတတ္ၿပီး
ကမၻာအသစ္၊ ရွာေဖြလွစ္၍
ခ်စ္ၾကင္ၾကည္ေမြ ့၊ သင္းဓေလ့ကို
ရြက္ေျခာက္အိုက၊ ဖူးပြင့္ျပကာ
ႀကိဳဆိုပါသည္.....
လာေလာ့ဧည့္သည္၊ အို...ဧည့္သည္ ။။။
*
မင္းျပားျမတ္ေသာင္း

(ဝတီေၾကးမံုဘေလာ့မွ)